Heel wat organisaties experimenteren met zelfsturende teams: teams die de volle verantwoordelijkheid dragen voor zoveel mogelijk processen en die met zo weinig mogelijk aansturing van bovenaf opereren. De opvatting hierachter is dat dit positief uitpakt voor zowel de motivatie, de innovatie, het initiatief én de resultaten. Helaas keert men bij problemen nog vaak naar de logica van het klassieke ‘regelsysteem’ terug. Zelfsturende teams vragen immers heel wat samenwerkingsintelligentie van de teamleden zoals (zelf)reflectie, transparante communicatie en verantwoordelijkheid nemen.

In deze vorming bespreken we de randvoorwaarden, de voor- en nadelen en de zin of onzin van zelfsturende teams. Zelfsturing als samenwerkingsvorm werkt immers alleen als er écht wordt uitgegaan van de vraag wat samenwerken in jouw context nu precies beter maakt.