Burn-out blijkt een belangrijk probleem in de hulpverlening. Zo constateerden Vandenbroeck et al. in 2012 dat 12,4% van de verpleegkundigen een hoog risico loopt op het ontwikkelen van burn-out en 6,9% hiermee werkelijk te kampen heeft.

Dit werd bevestigd door het PWO-onderzoek “Burn-out in de hulpverlening” (2012-2013) waarin 10% van de verpleegkundigen geïdentificeerd werd als hoog-risico. Wanneer deze verpleegkundigen langdurig ziek vallen ten gevolge van burn-out genereert dit een kost tussen 142 en 412 miljoen euro alleen al voor de Vlaamse algemene ziekenhuizen. Maar zelfs wanneer deze verpleegkundigen niet uitvallen, beschrijft Securex, specialist in Human Resources, dat spanningsklachten door overmatige stress 37% van de afwezigheidsdagen door ziekte verklaren. Bovendien heeft dit een belangrijke weerslag op het individu, de kwaliteit van de geleverde zorg en bijgevolg de patiënten tevredenheid.

Het werkveld, ondersteund door onderzoek, pleit dan ook voor een preventieve aanpak van dit probleem. De bestaande preventieve maatregelen bevatten echter meerdere lacunes om in efficiënte primaire en/of secundaire preventie te voorzien. Ze zijn vaak vaag, onvoldoende gepersonaliseerd, hoogdrempelig, duur, niet specifiek gericht op verpleegkunde of eerder geschikt voor de organisatie dan voor het individu.

Momenteel wordt aan deze vraag uit het werkveld en aan het tekort aan gepersonaliseerde programma’s tegemoet gekomen in het PWO-project “Van kwetsbaarheid naar weerbaarheid” (2013- 2014). Dit door een online preventieprogramma ter verhoging van de weerbaarheid voor stress en burn-out bij verpleegkundigen te ontwikkelen dat gebaseerd is op de gegevens van het PWO- onderzoek 2012-2013.

Het wetenschappelijk valideren van dit programma is echter een essentiële laatste stap vooraleer het definitief geïmplementeerd kan worden in de praktijk. Dit kan door de effectiviteit van het preventieprogramma na te gaan betreffende het welbevinden, de levenskwaliteit, het voorkomen van stress en burn-out en de zorgkwaliteit middels een experimentele RCT onderzoeksopzet.

Deze derde fase van het onderzoek naar burn-out vervolledigt dus het in 2012 opgestarte onderzoekstraject, waardoor dit drieluik resulteert in een programma dat zowel gepersonaliseerd als evidence-based is, vertrekt vanuit de noden van verpleegkundigen en wetenschappelijk gevalideerd werd.