Nadezjna Vaes, laatstejaarsstudente chemie aan de Karel de Grote Hogeschool (KdG) werkte als bachelorproef mee aan een systeem dat met simulatiehuid dierproeven kan verminderen.

“Testen op allergie of een toxische reactie kunnen in vivo of in vitro”, vertelt de studente. “In vivo zijn bijvoorbeeld testen op dieren en dat brengt natuurlijk een grote ethische kwestie met zich mee. Bovendien zijn die testen niet altijd voorspellend voor de reacties in de menselijke huid. Daarom gaat de voorkeur sowieso naar in vitro. Bij in vitro-testen is het belangrijk dat de gekweekte huid die we nabootsen en de omgeving daarrond zo goed mogelijk lijken op de realiteit.”

Momenteel plaatst men simulatiehuid in een soort van petrischaaltje en voegt men daar de chemische stoffen aan toe waarop men de reactie wil testen. “Het probleem is dat deze omgeving onbeweeglijk – of statisch – is, in tegenstelling tot onze echte huid. Het doel van mijn project was om deze simulatie-huid in een dynamische omgeving te plaatsen”, stelt Nadezjna.

Dat is haar gelukt met behulp van een microreactor die ze kon gebruiken op haar stageplaats aan de Vrije Universiteit Amsterdam. De studente: “Deze microreactor bestaat uit 3 plaatjes. Op het middelste plaatje zitten de namaak-huidcellen. De twee andere plaatjes drukken we er tegen zodat er 2 kamers ontstaan tussen de plaatjes. En dan kunnen we door die twee kamers een vloeistof of lucht laten stromen. Deze dynamische omgeving laat toe om een chemische stof toe te voegen en dan op verschillende tijdstippen stalen af te nemen van de namaakhuid. Zo kunnen we de evolutie van de eventuele toxische of allergische reactie zien. Dat geeft veel meer inzicht in de reacties die plaats vinden in de huid na blootstelling dan bij andere statische experimenten.”

Deze nieuwe namaakhuid is mogelijk dankzij een goede samenwerking tussen biologen, chemici en technici. Het concept zorgt voor meer inzicht op de reacties van de huid en kan dierproeven op termijn verminderen.